Co roku wiosną powraca temat wypalania traw. Mit o korzyściach nie gaśnie i to pomimo wieloletnich apelów, edukacji, spotów w mediach. Niektórzy wciąż są przekonani, że wypalanie zwiększa żyzność gleby, zniszczy chwasty i pozytywnie wpłynie na plony. To błędne myślenie prowadzi do śmierci wielu organizmów.
Naturalne procesy występujące w glebie zostają zahamowane i jej wartość użytkowa znacząco się obniża. Wypalanie prowadzi do śmierci: dżdżownic, mrówek, biedronek, kretów, jeży, nornic, zajęcy, płazów i gadów. Niszczone są miejsca lęgowe ptaków. Wymykający się spod kontroli ogień dotyka również zwierzęta leśnie m.in. jelenie, sarny, dziki a czasami pochłania gospodarstwa domowe i doszczętne niszczy niejednokrotnie dorobek całego życia.
Mimo, że wypalanie jest czynnością zabronioną „piromanów” wciąż nie brakuje. A ognia kontrolować się nie da, to my musimy kontrolować swoje czyny i myślenie. Wypalanie traw to brutalny sposób niszczenia środowiska, ale również niszczenia ludzkiego zdrowia, życia i powodujący ogromne straty również finansowe. Warto zapalić się, ale do myślenia. Myślenia nad swoimi działaniami i ich konsekwencjami.
